Według Wikipedii bylina to roślina zielna żyjąca dłużej niż dwa lata i zwykle wielokrotnie w tym czasie wydająca nasiona bądź zarodniki. Taki tytuł pasuje do tekstu, który „rośnie”, zmieniając się na oczach czytelnika.
Tytuł określa też wstępnie pole znaczeniowe tekstów. Słowo „byliny” ma dwa znaczenia. Z jednej strony są to rośliny wieloletnie, z drugiej – rodzaj rosyjskiej poezji epickiej, przedstawiającej wydarzenia legendarne bądź historyczne. Te obserwacje kierują myśl w stronę ekokrytyki, jak również w stronę biologiczno-roślinnej metaforyki typowej dla historiografii – mówiącej o ziemi, korzeniach itp.
Jednoczesne wykorzystanie obydwu rejestrów otworzy możliwość stworzenia spójnego języka do wypowiadania się o naturze i kulturze (także o kulturowym charakterze obrazu natury, o sztuczności powoływania się na to, że coś jest „naturalne” czy o naturalności samego procesu modyfikowania natury). Co ważne, taki język nie zakłada żadnej poczatkowej hierarchii czy wartościowania, co czyni go dobrym narzędziem myślenia.